Ieder jaar hoor je wel: “Bloggen is dood! Lang leve Instagram/Facebook/Twitter/Snapchat/…”. Bloggen is niet dood en is bij mijn weten ook nog steeds niet terminaal. Er zijn andere zaken bijgekomen zoals al die social media kanalen, maar mensen zullen altijd graag verhalen blijven lezen.

Verhalen die bestaan uit meer dan 140 tekens of die uit meer bestaan dan een foto met een paar hashtags erbij. Dat is hoe mensen met elkaar een band opbouwen. Door verhalen. Al sinds onze voorouders hun eerste kampvuurtje maakten en met wat keelklanken een verhaal vertelden, is dat wat mensen samenbrengt en elkaar beter doet begrijpen. Daar zit het verschil tussen de vluchtige social media en de langere artikels die je op blogs vindt.

Dat is zo’n beetje de basis en die mag je niet uit het oog verliezen.

Bloggen is geen one way manier van communiceren. Dat is het ook nooit geweest. Je hebt reacties waarin mensen kunnen reageren op je blogbericht, maar tegenwoordig kunnen ze dat ook via verschillende social media kanalen. Waar je lezers van zich laten horen, maakt op zich weinig uit. Het belangrijkste is vooral dat je luistert en blijft luisteren. Ja, je blogt voornamelijk voor jezelf, maar zonder je lezers is het ook maar een saaie bedoeling.

Dat is één van de redenen waarom ik het interessant vind om om de zoveel tijd een keer een enquête te houden om te horen wat er leeft onder mijn lezers. Ik kan happy happy blijven verder bloggen, maar wie weet schrijf ik over onderwerpen die niemand interessant vindt. Ik heb de indruk, dat algemeen gezien, lezers terug meer persoonlijke verhalen willen lezen en niet altijd de perfecte plaatjes willen voorgeschoteld krijgen. Ze willen echte mensen zien. Echte verhalen lezen. Mensen en verhalen waarmee ze een band voelen, zeg maar. Want verhalen, dat brengt mensen samen.

Dat brengt ons ook meteen bij “minder gesponsorde content”. Sinds een dik jaar, misschien twee, wordt er in de mainstream media meer en meer aandacht besteed aan hoe online influencers geld verdienen. Daardoor zijn veel mensen zich gaan realiseren dat als een moeder over de nieuwe schoenen van haar kroost schrijft en er gelinkt wordt naar één bepaalde webshop, dat dat een gesponsord bericht is. Lezers zijn daarin een pak alerter geworden en ze appreciëren het niet als je enkel en alleen vanuit commercieel standpunt blogt.

Er is zowel vanuit de bloggersgemeenschap als vanuit de lezers vraag naar een duidelijke omkadering rond sponsoring en hoe dat wordt aangegeven op blogs, maar zeker ook op andere social media. Hierbij gaat een code of ethics (waaraan verschillende bloggers aan het werken zijn) een belangrijke rol spelen. Opnieuw, lezers willen echte mensen en echte verhalen zien.

Maar natuurlijk is er ook de wel andere kant van het “minder gesponsorde content” verhaal, namelijk het geld-verdienen-met-je-blog-verhaal. Veel bloggers willen natuurlijk die gratis spulletjes of dat extra zakcentje wel blijven genereren met hun blog. Geld verdienen met je blog blijft een belangrijk punt voor veel bloggers en terecht. Je steekt er veel tijd en energie in.

Kranten en tijdschriften worden betaalbaar gemaakt door er tientallen advertenties in te plaatsen. YouTube blijft overeind omdat grote merken er op adverteren. Maar hoe kan jij ervoor zorgen als blogger dat je ook een beetje gecompenseerd wordt voor al je harde werk? Die vraag is niet evident. Sowieso gaan gesponsorde content en advertenties blijven bestaan, maar ze gaan duidelijker aangegeven moeten worden, zodat de lezer weet waar het om gaat.

Daarnaast gaan bloggers hun lezerspubliek wat moeten opvoeden, vrees ik. Voor niets gaat de zon op. Zo simpel is het. Ja, er zijn letterlijk miljoenen blogs die je gratis kan lezen. Ja. Maar wil je kwaliteit, dan moet daar iets tegenover staan. En bloggers gaan daarin hun creativiteit moeten laten zien. Dat kan door producten aan te bieden (fysieke of digitale), dat kan door te werken met een paywall (waarbij mensen moeten betalen voor afgeschermde content die nergens anders beschikbaar is, denk hierbij aan Patreon), maar dat kan ook op vele andere manieren.

Een ander probleem dat ik zie opduiken en waar een blog verandering in kan brengen is de hoeveelheid kanalen die mensen van één persoon in kwestie volgen. Tegenwoordig zijn er zoveel social media en is er zoveel om te volgen dat je niet meer weet wie je waar moet volgen. Kan ik Kathleen van Tuttefrut op Facebook volgen? Of op Instagram? Of op YouTube? Waar hangt ze het meeste rond? Ik heb het gevoel dat veel mensen overweldigd worden door de hoeveelheid dingen die ze moeten volgen om een beetje op de hoogte te blijven. Er is gewoon véél. Te veel. Als je al die zaken kan samenbrengen op één centrale hub, je blog, dan maak je je blog weer wat interessanter voor je lezers.

Over YouTube gesproken, hoe je het ook draait of keert, video en audio gaan alleen maar een grotere rol spelen in het online gebeuren. Probeer er zeker eens mee te experimenteren. Experimenteren en prutsen kan nooit kwaad. Het is momenteel geen must, tenzij je je blog richt op jongere millenials, maar een experimentje hier en daar is wel een keer leuk om te doen.

En dan is er nog de vormgeving van blogs. Dat is misschien een ietwat persoonlijker puntje. Of noem het beroepsmisvorming. Al naar gelang. 😉 Ik heb zo het gevoel dat blogs er tegenwoordig allemaal een beetje hetzelfde uitzien. Dat terwijl je met een systeem zoals WordPress best wel zotte dingen kan doen mits wat gepruts of met een bepaald premium theme. Net die standaard vormgeving is één van de dingen die bloggen tegenhoudt om verder te evolueren naar iets anders. We zijn binnen dat hokje aan het denken and that’s it. Berichten moeten er zus en zo uitzien, want iedereen doet het zo.

WordPress 5.0 verschijnt volgend jaar in april en er zal standaard een builder, Gutenberg, ingebouwd zitten waarmee je je berichten mooi kan vormgeven. Dat is iets waar ik alvast naar uitkijk, want dat gaat een gamechanger zijn voor heel wat bloggers en hun virtuele stek.

Ik ben zelf zeer schuldig aan een eenheidsworstblog, vooral voor mijn persoonlijke blog Verbeelding, maar er is een idee aan het rijpen in mijn hoofd. Zo wil ik kortere updates kunnen plaatsen op mijn blog. Updates van een paragraaf lang. Of twee. Kleine momentopnames. Korte, eerlijke verhalen. Daarvoor ben ik nu op zoek naar een manier om alles overzichtelijk te structureren. En ongetwijfeld gaat iedereen weer een mening hebben eens ik mijn gepruts lanceer. De ene gaat het super vinden. De andere gaat er helemaal niets aan vinden. You do you, blijft een zeer belangrijk puntje voor iedere blogger. Dat en plezier hebben aan je eigen blog, want anders hou je het niet vol.

En you do you blijft ook belangrijk voor lezers. Ze willen echte mensen zien en echte verhalen lezen. Daarbij is de cirkel van mijn visie op bloggen naar de toekomst toe rond. Lezers willen jou zien. Ze willen creativiteit, integriteit, kwetsbaarheid, eerlijkheid, openheid en herkenbaarheid. Dat is en blijft de kracht en de pracht van het medium. Je kan het invullen zoals je zelf wil: met lange artikels, met korte artikels, gesponsorde artikels, artikels achter een paywall, met foto’s, met audio of video,… Het maakt niet uit. Je lezers willen jou zien. Daarom komen ze naar je blog.

Dus ik denk dat we langzaam maar zeker terug naar de good ol’ way van bloggen aan het terugkeren zijn met de focus op mensen en verhalen. Niet op statistieken, adverteerders en cijfertjes in het algemeen. Ik kan die evolutie alleen maar toejuigen, om eerlijk te zijn, want een beetje meer menselijkheid dat kan deugd doen.

En dan is de vraag natuurlijk: hoe zie jij de toekomst van het bloggen? Is bloggen dood of is het nog springlevend? Wat gaan we de komende jaren meer en meer zien in het blogwereldje volgens jou?

Iedere week schotel ik de deelnemers van Meststoffen voor je Blog een Opkikkertje voor in de besloten Facebookgroep. Dat Opkikkertje kan een doe-opdracht zijn of iets om over na te denken. “Hoe zie jij de toekomst van het bloggen?” was zo één van die zaken om eens over na te denken en ik beantwoordde ook de vraag zelf. Dat antwoord kon je hierboven lezen.